Maar even serieus. DISC is handig, voor het begrijpen van gedrag, voor communicatie, voor samenwerking. Het biedt houvast. Alleen…we slaan soms een beetje door. Alsof je hele identiteit, je complete loopbaan, je persoonlijkheid en je drijfveren gevangen kunnen worden in vier vakjes met bijbehorende kleuren.
Wat vergeten wordt, je bent niet statisch. Je bent geen printer met een cartridge-set. Je leert. Je groeit. Je past je aan. Je hebt mislukkingen meegemaakt, successen gevierd, feedback overleefd, een burn-out doorgemaakt, je ouders begraven, een promotie gekregen, ontslag genomen of met een chagrijnige salesmanager moeten samenwerken. Dat vormt je.
Also Read
Het is te kort door de bocht om gedrag alleen af te leiden uit kleurprofielen. Goed leiderschap zit ‘m juist in aanvoelen wat nu nodig is. Bij wie je nu bent. En in wat je zelf hebt doorleefd.
Ben ik rood-geel? Ja.
Ben ik ook contextueel, wendbaar, eigenwijs en gevormd door wat ik meemaak? Zeker.
En soms? Dan ben ik gewoon even grijs. En dat is ook oke.
Dus nee, ik heb niks tegen DISC. Maar laten we niet vergeten dat mensen complexer zijn dan een kleurtjesmodel. We zijn geen kleurboek.
Conclusie voor marketeers en managers met profileringsdrang:
– Gebruik DISC als gespreksstarter, niet als eindstation.
– Kijk verder dan gedrag. Vraag naar drijfveren, ervaringen, overtuigingen.
– En vooral, laat ruimte voor grijs. Daar zit vaak het meeste goud.
